Marlon Brando (1924–2004) to jeden z najlepszych, a zarazem najbardziej magnetyzujących aktorów w historii kina. Korzystający z metody Stanisławskiego artysta zademonstrował widzom na całym świecie czym może być nowoczesne aktorstwo – oparte po części na improwizacji, przefiltrowane przez wrażliwość wykonawcy, jak najdalsze od teatralnej maniery. Występy Brando w filmach takich jak "Tramwaj zwany pożądaniem" (1951) wciąż pozostają niezwykle wiarygodne, poruszające i żywe.

Debiutujący na dużym ekranie w latach 50. aktor zyskał sławę grając postaci młodych mężczyzn zbuntowanych przeciwko obłudzie zakłamanego mieszczańskiego życia. Choć z biegiem lat Brando stawał się coraz większym ekscentrykiem i coraz mniej przypominał amanta, to jednak konsekwentnie pozostawał outsiderem. Mimo że jego występy w filmach stawały się rzadsze, to jednak również w dojrzałym wieku aktor udowadniał skalę swoich możliwości, tworząc niezapomniane kreacje w takich arcydziełach, jak "Ojciec chrzestny" (1972), czy "Czas apokalipsy" (1979). Wielokrotnie nagradzany (między innymi dwoma Oscarami i nagrodą w Cannes), stale pojawiający się w rankingach najlepszych aktorów w historii kina, Brando wciąż pozostaje ikoną X Muzy.

Aby uhonorować artystę, organizujemy w Iluzjonie szczególny przegląd, który rozpocznie się 3 kwietnia – w dzień urodzin aktora – pokazem "Ojca chrzestnego"  Francisa Forda Coppoli. Na przeglądzie zobaczymy ponadto: "Pokłosie wojny" (1950) Freda Zinnemanna, "Tramwaj zwany pożądaniem" (1951) Elii Kazana, "Dzikiego" (1953) László Benedeka, "Na nabrzeżach" (1954) Kazana, "Bunt na Bounty" (1962) Lewisa Milestone’a, "Obławę" (1966) Arthura Penna, "W zwierciadle złotego oka" (1967) Johna Hustona i "Ostatnie tango w Paryżu" (1972) Bernardo Bertolucciego.