„Ostatnie tango w Paryżu”, reż. Bernardo Bertolucci, 136 min, 1972, Francja, Włochy

Nominowane do Oscara w dwóch kategoriach (za reżyserię i główną rolę męską dla Marlona Brando) „Ostatnie tango w Paryżu” okrzyknięte zostało najbardziej kontrowersyjnym filmem wszech czasów, stanowiącym jednocześnie swego rodzaju cezurę w postrzeganiu sztuki filmowej. Starzejący się Amerykanin przyjeżdża do Paryża, by uciec od wspomnień o samobójczej śmierci żony. W mieszkaniu, które chce wynająć spotyka młodą Francuzkę – Jeanne. Mimo iż znają się kilka minut, dochodzi między nimi do zbliżenia. Oboje decydują się na odważny, niemal sadomasochistyczny związek bez obietnic, zwierzeń, planów. Jednak ta z pozoru czysto seksualna fascynacja, staje się podstawą do głębszej analizy ludzkich zachowań i potrzeb.

Mimo że słynne dzieło Bertolucciego – zwłaszcza ze względu na sposób realizacji – wzbudza dziś ogromne etyczne wątpliwości, to jednak trudno byłoby wymazać je z historii kina.