- kompozytor: Witold Lutosławski
- tytuł oryginalny: Fuga podwójna na orkiestrę
- rok ukończenia: 1936
- obsada: orkiestra
- forma/gatunek: fuga
- kategoria: muzyka instrumentalna, dzieła na orkiestrę
- prawykonanie: Orkiestra Konserwatorium Warszawskiego, Walerian Bierdiajew – dyrygent
Fuga podwójna na orkiestrę
Składając egzamin dyplomowy w Konserwatorium Warszawskim, Lutosławski przedstawił muzykę do dwóch fragmentów z mszy żałobnej (Requiem aeternam i Lacrimosa), dołączając do nich orkiestrową Fugę. Kompozycja stanowiła zapewne pokaz umiejętności w wykorzystaniu zespołu symfonicznego i bardziej złożonej polifonii. Na koncercie najzdolniejszych dyplomantów uczelni, w maju 1937 roku, utwór wykonano obok Uwertury Stefana Kisielewskiego i Koncertu fortepianowego Zbigniewa Turskiego.
Partytura Fugi spłonęła w powstaniu warszawskim, dzieląc los niemal wszystkich przedwojennych utworów Lutosławskiego. Jedynym śladem kompozycji są dwie zachowane recenzje, niestety bardzo ogólnikowe. Teodor Zalewski pisał na łamach „Muzyki Polskiej”: „W. Lutosławski [...] zaprezentował Fugę na orkiestrę symfoniczną – utwór napisany jeszcze kilka lat temu i zawierający sporo cech roboty szkolnej. Mimo to napisany jest z niewątpliwym smakiem i dobrym wyzyskiem orkiestry. Nieco anemiczny temat rozwinięty jest ciekawie, faktura umiarkowanie nowoczesna, wskazuje na solidną wiedzę i subtelny gust młodego kompozytora”. Ówczesny recenzent „Warszawskiego Dziennika Narodowego”, Piotr Rytel, twierdził: „W Lutosławskim widzę muzyka z talentem, umiejącego skupić w tematach to, co czuje i myśli. Umie właśnie myśleć dźwiękami – a to dużo znaczy. Ale w tej bardzo dobrze napisanej i rozwiniętej Fudze o tematach ładnych i wymownych Lutosławski nie zdradza ducha rwącego się ku ideałom wyższym. Jest tam dobrowolne niejako poddanie się i kroczenie po linii z góry ustalonej”.
