Mając problemy z finansowaniem swoich filmów w Japonii, Kurosawa zdecydował się na realizację radziecko-japońskiej koprodukcji. Będące podstawą scenariusza książki Arsienjewa fascynowały reżysera już od lat 40. – artysta miał szansę, by sfilmować je w rzeczywistych miejscach akcji w tajdze ussuryjskiej. Efekt okazał się znakomity. Jak pisał Adam Garbicz, „Dersu Uzała” jest „bliskim myśleniu dalekowschodniemu hołdem dla człowieka w harmonii ze swoim środowiskiem, przy delikatnym – na tyle, na ile było to możliwe w produkcji radzieckiej – zdystansowaniu się od sił, które raźnie wkraczają na obszar pierwotnej przyrody” (A. Garbicz, Kino – wehikuł magiczny. Podróż czwarta). Obraz Kurosawy został nagrodzony Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny.