Reżyser bawi się tu różnymi stylami narracji i gatunkami filmowymi – od przywodzących na myśl poetyckie proto-wideoblogi Jonasa Mekasa „Łódź” i „Lampa”, przez formalnie bliskie Jamesowi Benningowi „Eksperymenty z czasem”, po komedię absurdu stworzoną na podstawie własnego snu – „Hen daleko: Chłopak z sąsiedztwa”. W zestawie znajdziemy także produkcje nawiązujące do innych projektów Lyncha lub je zapowiadające: „Przemysłowy pejzaż dźwiękowy” przywodzi na myśl „Głowę do wycierania”, „Robak pełznie” świetnie wpasowałoby się między bardzo wczesne krótkie filmy artysty, zaś „Pokój w mroku” zwiastuje tematy i estetykę „Inland Empire”.
Program
„Pokój w mroku”, reż. David Lynch, 8 min, 2002, USA
Nakręcona kamerą cyfrową impresja o naturze prawdy i o tym, że ludzie świadomie ignorują ból oraz cierpienie innych. Duchowy prolog „Inland Empire”. Film portretuje blondynkę w tytułowym pokoju ogarniętym mrokiem. Nagle pojawia się ubrana na biało tajemnicza kobieta, która rozpoczyna napawający niepokojem monolog… Pojedyncza łza spływająca po policzku bohaterki zamyka w sobie jej lęk, klęskę i obawę przed konfrontacją z tym, co usilnie ignoruje.
„Łódź”, reż. David Lynch, 4 min + wstęp reżysera, 1968, USA
Opowieść o pragnieniu ciemności, nakręcona jasnego dnia na prywatnym jeziorze Davida Lyncha. Bohater, grany przez samego reżysera, pragnie „popłynąć tak szybko, by wpłynąć w noc”. Prześwietlone, zalane bielą zdjęcia wizualizują narrację ówczesnej żony autora, Emily Stofle, która poetycko referuje swój sen.
„Lampa”, reż. David Lynch, 31 min, 2003, USA
Mariaż przyziemnej codzienności ze sztuką. David Lynch przez pół godziny buduje ozdobną lampę, tłumacząc kolejne etapy procesu oraz użyte materiały. Całości towarzyszy minimalistyczna ścieżka dźwiękowa, składająca się z powoli ewoluującego loopu perkusyjnego.
„Hen daleko: Chłopak z sąsiedztwa”, reż, David Lynch, 10 min, 2001, USA
Duchowo bliska kinu Harmony’ego Korine’a komedia absurdu, w której na ekranie Lynchowi towarzyszy jego syn, Austin Jack. Pewnego nużącego popołudnia, dwie jednostki porozumiewające się dziwacznymi, wysokimi głosami i specyficzną składnią, zostają odwiedzone przez pragnącego mleka wielkiego potwora, nazywanego „Chłopakiem z sąsiedztwa”. Wszystko kończy się masakrą Indian, dokonaną poza kadrem przez jankeską kawalerię – przypomnieniem zbrodni będących kamieniem węgielnym amerykańskiej kultury przedmieść.
„Przemysłowy pejzaż dźwiękowy”, reż. David Lynch, 13 min, 2002, USA
Przywodząca na myśl „Głowę do wycierania” animacja o pozostałościach industrialnego społeczeństwa. Zniszczonym pogorzelisku cywilizacji towarzyszy mechaniczna muzyka. W pewnym momencie dźwięk i obraz się urywają – widzimy jedynie czerń i słyszymy błogą ciszę. Odpoczywamy od cierpienia, niczym ziemia po apokalipsie, którą ludzie sami na siebie sprowadzili.
„Robak pełznie”, reż. David Lynch, 5 min, 2004, USA
Niepokojąca, monochromatyczna animacja, atmosferą bliska wczesnym krótkim metrażom Lyncha, takim jak „Sześciu mężczyzn, którym robi się niedobrze (sześć razy)”, „Alfabet” czy „Babcia”. Insekt wspina się po domku położonym w nieprzyjaznym otoczeniu. Jak się okazuje, w środku odbywają się eksperymenty lub tortury z użyciem wysokiego napięcia.
„Eksperymenty z czasem”, reż. David Lynch, 16 min, 2004, USA
Wizualny eksperyment złożony z trzech timelapsów jasno oświetlonych, skąpanych w słonecznym blasku miejsc, do których powoli wkrada się ciemność nocy. W swojej treści i symbolice rymuje się z „Łodzią”, jednak tutaj następuje odrzucenie słów jako wehikułu narracji. W swoim niespiesznym tempie, matematycznej regularności równo odmierzonych odstępów między kolejnymi zdjęciami oraz tematyce zetknięcia architektury z naturą, film przywołuje skojarzenia z projektami Jamesa Benninga.
Opis dystrybutora
