„Dziewczęta w mundurkach”, reż. Leontine Sagan, 88 min, 1931, Niemcy
Debiut cenionej reżyserki teatralnej, adaptacja sztuki Christy Winsloe, zapewnił jej trwałe miejsce w historii kina, mimo że w sumie jej dorobek ograniczył się do dwóch filmów. Obraz ten był bezpardonowym oskarżeniem pruskiego militaryzmu i zarazem ostrzeżeniem przed nadciągającą, złowrogą przyszłością. Manuela – osierocona czternastolatka trafia do internatu dla córek oficerów. W tym przełomowym dla niej momencie, kiedy najbardziej potrzebuje miłości i czułości, musi odnaleźć się w iście pruskim rygorze, w którym wychowuje się przyszłe matki i żony. Wrażliwa i delikatna dziewczynka wszystkie swe emocje przelewa na jedyną wychowawczynię, która potrafi okazać uczennicom zrozumienie. Uczucie, które Manuela wyznaje publicznie, wywołuje skandal i powszechne oburzenie, doprowadzając do tragedii. Pozbawiony wszelkich seksualnych dwuznaczności film wyróżnia się taktem i delikatnością w opisie najintymniejszych doznań i odczuć. Jest to kino bardzo sprawnie zrealizowane, pełne prawdziwej reżyserskiej maestrii.
„Dziewczęta w mundurkach”, reż. Géza von Radványi, 1958, 95 min, RFN, Francja
„Udane powtórzenia jakiegoś filmu są na ogół sprawą szczęścia. Tutaj zaszedł – rzadki niestety – wypadek, że prawie dosłowny remake filmu, który był przecież sukcesem światowym, nie musi się obawiać porównań z pierwowzorem" – pisał po premierze jeden z krytyków. W recenzjach porównujących oba filmy (pierwsza wersja była dziełem Leontine Sagan i powstała w 1931 r.) podkreślano przede wszystkim silniejsze zaakcentowanie tonu antymilitarystycznego – film był przecież realizowany w kilkanaście lat po objawieniu się całej grozy systemu totalitarnego. Młodziutka Romy Schneider wypadła nader przekonywająco w roli wrażliwej wychowanki pruskiego internatu, trafiającej tam po śmierci matki, w szczególnie dla niej ważnym i trudnym okresie życia. Z kolei Lilli Palmer, wcielająca się tu w postać pięknej, dystyngowanej nauczycielki, która musi uporać się z niespodziewanym uczuciem ze strony swej podopiecznej, a jednocześnie przeciwstawić się kołtuństwu i nietolerancji, stworzyła tu znakomitą, niezwykle trafną kreację.
