Wprowadzenie przed filmami wygłosi Paulina Haratyk (Uniwersytet Jagielloński).

Program

„Woltyżerka oddziału jeździeckiego praskiego Sokoła”, real. Jan Kříženecký, 47 sek., 1898, Czechy

W parku Letná w Pradze jeźdźcy towarzystwa sportowego Sokół ćwiczą figury akrobatyczne. W tle widać Zamek Praski. Ujęcia kupione przez braci Lumière w 1899 roku do ich katalogu.

„Wściekłość pani Plumette”, reż. nieznany, 6 min, 1912, Francja

Mąż pani Plumette wyjeżdża na ryby co miesiąc, w trakcie miesiączki żony, czym rozpala jej gniew, a ten dotyka wszystkich, którzy staną wtedy na jej drodze. Pani Plumette wyładowuje go na słabszych od siebie, aż trafia na… napastującego ją na ulicy hultaja. Takiej walki oczekiwaliśmy! Wtedy jednak jej pokojówka mruga do kamery, uświadamiając nam dwuznaczność przyjemności, którą czerpiemy z tej bijatyki.

„Słońce i cień”, reż. Musidora, Jacques Lasseyne, 53 min, 1922, Francja

Hiszpańska prowincja. Juana, wiejska dziewczyna pracująca w tawernie wujka, zakochuje się w torreadorze Jaranie. Mężczyzna zdaje się odwzajemniać jej uczucie – do momentu, gdy poznaje jasnowłosą Cudzoziemkę, żądną przygód i rozrywek…

Mroczna historia miłosnego trójkąta, przekonujące i pozbawione nadmiernej melodramatyczności studium odrzuconego uczucia. Autorskie dzieło Musidory (właśc. Jeanne Roques, 1889–1957), producentki, scenarzystki, współreżyserki i odtwórczyni dwóch głównych ról kobiecych w tym filmie. W historii niemego kina zapisała się głównie jako Irma Vep, ekranowy wamp w przebojowej serii Louisa Feuillade’a „Wampiry” („Les Vampires”, 1915–1916). Równie istotny jest jej wkład jako filmowej pionierki, założycielki wytwórni Films Musidora i trzeciej – po Alice Guy-Blaché i Germaine Dulac – francuskiej reżyserki.

„Słońce i cień”, oparte na noweli Ernesty Stern „L’Espagnole”, nakręcono w Andaluzji i Kastylii. Film wpisuje się w popularny we francuskim kinie lat 20. gatunek tzw. filmu hiszpańskiego, ale jest też odbiciem autentycznej miłości Musidory do Hiszpanii i torreadora Antonia Cañero (ekranowy Jarana). Istotną rolę gra tu pejzaż, architektura, etnograficzny szczegół, a zarejestrowane przez kamerę sceny z targu czy walk byków, w połączeniu ze zdominowaną przez naturszczyków obsadą, potwierdzają słuszność słów autorki, że jej produkcja to „ubarwiony dokument”. Skomplementowany przez króla Alfonsa XIII („absolutnie hiszpański”) film był dla Musidory przedostatnim: swój rozdział herstorii kina zamknie w 1924 roku „La tierra de los toros” [Ziemia byków].

Film został odrestaurowany w jakości 4K w 2019 roku przez La Cinémathèque française i San Francisco Silent Film Festival we współpracy z laboratoriami Hiventy (digitalizacja i korekcja barwna) i Fontibula (restauracja obrazu). Wytworzono również kopię 35 mm barwioną przy użyciu procesu Ledeckiego.

Katarzyna Wajda

Muzyka

Rosa Vertov

Przesterowana gitara zanurzona w pogłosie, dźwięczny, wibrujący bas, transowa perkusja z wyrazistym floor tomem, widmowe organy i eteryczne wokale. Dysonujące i niespokojne kompozycje w atmosferze melancholii, która przenosi słuchaczy w odrealniony świat.

Zespół został założony w Warszawie przez cztery muzyczki. Zaczynały grać jako przyjaciółki z jednej szkoły, a w 2014 roku ich drogi przecięły się z wydającym muzykę niezależną polskim labelem Crunchy Human Children Records. W 2015 roku wydały na kasecie debiutancką EP-kę. Ich pierwsza płyta długogrająca „Who Would Have Thought?”, zawierająca dziesięć autorskich dream popowych kompozycji, ukazała się w 2017 roku. Od tego czasu grały na licznych festiwalach i koncertach nie tylko w Polsce, ale również w Niemczech, Ukrainie, Węgrzech, Czechach czy Korei Południowej. Najnowszy materiał zespołu zaprezentowany jest na albumie „Reflected In” (2023).

Skład zespołu: Kasia Dziąg (bas, klawisze, wokal), Zosia Jakubowska (perkusja, wokal), Julia Szostek (gitara prowadząca, klawisze, wokal, efekty)