W międzynarodowym składzie Rady znaleźli się wybitni specjaliści - filmoznawcy, wykładowcy akademiccy, reżyserzy, eksperci w zakresie ochrony i digitalizacji zbiorów, dyrektorzy europejskich instytucji związanych z filmem i archiwami filmowymi.
Przewodniczącą Rady została jednogłośnie wybrana dr hab. Monika Talarczyk.
Skład Rady Programowo-Naukowej Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego:
Virginia Bazán-Gil (Hiszpania)
Dyrektorka archiwów hiszpańskiej telewizji publicznej RTVE i przewodnicząca Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Archiwów Telewizyjnych (FIAT/IFTA). Od 2016 roku związana z FIAT/IFTA. Autorka licznych tekstów naukowych i promotorka wykorzystywania sztucznej inteligencji oraz Big Data w archiwach.
W swojej pracy koncentruje się na optymalizacji procesów digitalizacji i udostępniania zbiorów audiowizualnych, podkreślając ich rolę w zachowaniu dziedzictwa kulturowego. Aktywnie współpracuje z międzynarodowymi instytucjami w celu wypracowania nowoczesnych standardów w archiwizacji materiałów telewizyjnych.
Dr Michal Bregant (Republika Czeska)
Filmoznawca, krytyk, kurator i wykładowca akademicki. Prezydent ACE (Association of European Cinematheques) i członek zarządu FIAF (International Federation of Film Archives). W 2012 roku został mianowany dyrektorem Národní filmový archiv - praskiej Filmoteki Narodowej. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana FAMU (Film and TV School) w Pradze.
Jako ekspert w dziedzinie archiwizacji i restauracji filmów aktywnie uczestniczy w międzynarodowych projektach związanych z ochroną zbiorów audiowizualnych i ich cyfryzacją. Jest autorem licznych publikacji naukowych i esejów poświęconych historii oraz teorii kina. Współpracuje z wieloma europejskimi instytucjami filmowymi, angażując się w działania na rzecz popularyzacji klasyki filmowej i edukacji w zakresie ochrony dóbr kultury audiowizualnej.
Thomas C. Christensen (Dania)
Filmoznawca, wykładowca na uniwersytetach w Kopenhadze i Aarhus. Od 2010 roku jest członkiem Komitetu Wykonawczego ACE (Association of European Cinematheques), w latach 2003 – 2015 pracował w Komisji ds. Technicznych FIAF (International Federation of Film Archives). Wybitny ekspert z zakresu rozwiązań dotyczących przechowywania i zabezpieczania zbiorów, współpracował m. in. z British Film Institute, jako zewnętrzny ekspert doradzający w projektach związanych z archiwizacją.
Od 1998 roku pełni funkcję kuratora w Duńskim Instytucie Filmowym (Det Danske Filminstitut), specjalizując się w analogowej i cyfrowej konserwacji filmów, współpracy z laboratoriami, projektach unijnych oraz międzynarodowych partnerstwach archiwalnych. Jest także autorem i współautorem licznych publikacji naukowych i raportów na temat standardów archiwizacji, a także prelegentem na międzynarodowych konferencjach branżowych. Jego badania i ekspertyzy znacząco wpłynęły na rozwój nowoczesnych metod digitalizacji i konserwacji materiałów filmowych w Europie.
Prof. dr hab. Maciej Drygas
Reżyser, scenarzysta, producent. Członek Polskiej Akademii Filmowej. Wykładowca w Szkole Filmowej w Łodzi. Pionier i jeden z najważniejszych polskich twórców filmów found footage, czyli dokumentów w kreacyjny sposób korzystających z archiwów filmowych. Autor m.in. filmów „Usłyszcie mój krzyk” (1991), „Stan nieważkości” (1994), „Jeden dzień w PRL” (2005), „Cudze listy” (2010), „Abu Haraz” (2012) i „Pociągi” (2024).
Jego twórczość była wielokrotnie wyróżniana na prestiżowych festiwalach filmowych, m.in. w Amsterdamie, Lipsku i Krakowie. Jako wykładowca inspiruje kolejne pokolenia dokumentalistów, kładąc szczególny nacisk na rolę archiwów i materiałów historycznych w budowaniu narracji filmowej. Jest też autorem cenionych reportaży radiowych, w których konsekwentnie eksploruje tematykę pamięci, jednostkowych losów i społecznych przemian.
Dr hab. Milenia Fiedler
Dr hab. sztuki filmowej, rektora Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, wybitna polska montażystka. Współpracowała m.in. z Andrzejem Wajdą („Katyń”, 2007; „Tatarak”, 2009; „Wałęsa. Człowiek z nadziei”, 2013), Januszem Majewskim („Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy”, 2015, „Czarny mercedes”, 2019), Wojciechem Marczewskim („Czas zdrady”, 1997; „Weiser”, 2000), Jerzym Stuhrem („Obywatel”, 2014) i Januszem Zaorskim („Syberiada polska”, 2013). Laureatka wielu nagród filmowych, w tym Orła za montaż filmu „Weiser”. Współzałożycielka i członkini Polskiego Stowarzyszenia Montażystów (PSM), członkini Polskiej Akademii Filmowej i Europejskiej Akademii Filmowej (EFA).
Prof. Hanna Hölling
Profesor nadzwyczajna historii sztuki, materiałów i technologii. Obecnie pełni funkcję profesora badawczego na Berneńskim Uniwersytecie Sztuki (Haute école des arts de Berne) oraz posiada status honorowego pracownika naukowego na University College London.
Jej badania i działalność dydaktyczna dotyczą studiów nad kulturą materialną, historią i teorią sztuki oraz konserwacją. Autorka wielu książek i antologii. Doradczyni w międzynarodowych projektach badawczych i programach akademickich.
Prof. dr hab. Tadeusz Lubelski
Krytyk i historyk filmu, tłumacz. Wykładowca akademicki przez lata związany z Instytutem Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizuje się w historii filmu polskiego oraz w historii kinematografii europejskich, ze szczególnym uwzględnieniem francuskiej. Bliskie jest mu widzenie badań filmoznawczych w rozległym kontekście kultury i historii. Były członek prezydium Komitetu Nauk o Sztuce PAN (w latach 2007-2011 jego przewodniczący), członek Europejskiej Akademii Filmowej. W latach 1995-2001 i 2006 dyrektor programowy Krakowskiego Festiwalu Filmowego, a następnie przewodniczący Rady Programowej Festiwalu.
Autor licznych, często fundamentalnych dla polskiego filmoznawstwa książek, jak „Strategie autorskie w polskim filmie fabularnym lat 1945-1961” (1992), „Historia kina polskiego” (2009) czy „Historia niebyła kina PRL” (2012) i redaktor wielu tomów zbiorowych, na czele z „Encyklopedią kina” (2003, 2010). W 2024 roku ukazały się „Notesy Andrzeja Wajdy” w jego opracowaniu (we współpracy z dr Agnieszką Morstin).
Dr hab. Monika Talarczyk
profesor Szkoły Filmowej w Łodzi, filmoznawczyni, historyczka kina. Specjalizuje się w historii polskiego kina i kinie mniejszości - kobiet i cudzoziemców. Autorka licznych publikacji i książek poświęconych reżyserkom, w tym „Wszystko o Ewie. Filmy Barbary Sass a kino kobiet II połowy XX wieku” (2013), „Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii” (2013), „Wanda Jakubowska. Od nowa” (2015), redaktorka i współredaktorka tomów zbiorowych, m.in. „(Nie)widzialne kobiety kina” (2018). Laureatka nagrody PISF (2014) za najlepszą książkę o tematyce filmowej dwukrotnie też nominowana do Nagrody im. Bolesława Michałka. Członkini EWA (The European Women’s Audiovisual Network), ruchu Kobiety Filmu i Stowarzyszenia Kobiet Filmowców oraz FIPRESCI.
Prof. dr hab. Maria Zmarz-Koczanowicz
Reżyserka i scenarzystka filmów dokumentalnych, fabularnych i spektakli Teatru Telewizji, wykładowczyni łódzkiej Szkoły Filmowej. absolwentka Wydziału Malarstwa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.W swojej twórczości często wykorzystuje materiały archiwalne. Jej specjalnością są filmowe portrety znanych ludzi – „Jerzy Grotowski. Próba portretu” (1999), „Czarodziejska góra. Amerykański portret Czesława Miłosza” (2000), „Profesor. O Leszku Kołakowskim” (2005), „Wiera Gran” (2011), „Guczo. Notatki z życia” (2020) – ale też uważnie przygląda się zbiorowości, zwłaszcza w momentach historycznych przełomów („Pokolenie 89”, 2002; „Dworzec Gdański”, 2007; „Zwyczajny marzec”, 2008; „Była wojna”, 2013). Laureatka licznych nagród, m.in. Złotego Lajkonika i Srebrnego Smoka na Krakowskim Festiwalu Filmowym.
Magnus Von Horn
Reżyser i scenarzysta, urodzony w Szwecji, związany z polskim środowiskiem filmowym. Absolwent i wykładowca Szkoły Filmowej w Łodzi. Jego debiut fabularny „Intruz” (2015) zdobył uznanie na festiwalu w Cannes, a kolejne filmy, takie jak „Sweat” (2020) czy „Dziewczyna z igłą” (2024), umocniły jego pozycję w międzynarodowym kinie autorskim. W swojej twórczości eksploruje tematy izolacji, społecznej presji i tożsamości, łącząc surowy realizm z precyzyjną formą wizualną. Laureat licznych nagród, w tym Europejskiej Nagrody Filmowej, Srebrnych Lwów Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych i Orłów. Szczególnie licznie nagradzana jest jego „Dziewczyna z igłą”, która oprócz nagród na polskich i zagranicznych festiwalach została też nominowana do Złotego Globu i Oscara w kategorii najlepszy film zagraniczny.
