„Historie miłosne”, reż. Jerzy Stuhr, 86 min, 1997, Polska

Film składa się z czterech równolegle prowadzonych wątków, których bohaterami są dojrzali mężczyźni postawieni w sytuacji wyboru uczuciowego.

Studentka Ewa kocha swego wykładowcę. Ofiarowuje samotnemu mężczyźnie swoją miłość, co wprowadza go w zakłopotanie. Wykładowca odrzuca uczucie i przyczynia się do skreślenia dziewczyny z listy studentów.

Ksiądz proboszcz, kolejne wcielenie bohatera, dowiaduje się, że jest ojcem kilkunastoletniej dziewczynki. Nie umie sobie z tym poradzić. Osierocona przez matkę Magda mieszka w domu dziecka i bardzo go potrzebuje. Ksiądz rezygnuje z kapłaństwa i przyjmuje uczucie dziecka.

Pułkownik mieszka z żoną, ale jego małżeństwo od dawna jest już fikcją. Któregoś dnia odwiedza go Tamara, wielka miłość sprzed lat. Pułkownik próbuje odbudować dawny związek, ale sprawy zawodowe uniemożliwiają mu bliższe kontakty z Rosjanką. Tchórzy i odrzuca szansę na prawdziwe uczucie.

Więzień i Kryśka oskarżają się wzajemnie, szantażują, ale kochają na swój sposób. Oszukują się, lecz wybaczają. Mimo burzliwych przejść więzień wierzy w Kryśkę, przyjmuje jej miłość z wszystkimi konsekwencjami.

Wszyscy czterej bohaterowie stają przed obliczem Ankietera, któremu odpowiadają na pytania dotyczące swojego życia i wyborów, jakich dokonali.

Film zadedykowany Krzysztofowi Kieślowskiemu, jest nie tylko hołdem złożonym mistrzowi, ale również kontynuacją jego sposobu myślenia – dla Kieślowskiego film pełnił funkcję współczesnego moralitetu. Stuhr opowiada proste historie z jasnym przesłaniem. Pokazuje, jak wątła granica przebiega między postawami etycznymi uważanymi za dobre lub złe. Jedna decyzja może wpłynąć na ukształtowanie się osobowości człowieka. „Historie miłosne” to popis aktorski Jerzego Stuhra.

Źródło: A.W., www.portalfilmowy.pl