„Pies andaluzyjski”, reż. Luis Luis Bunuel, 15 min, 1928, Francja

Klasyczne dzieło filmowego surrealizmu, debiut Luisa Buñuela. Krótkometrażówka zrealizowana na podstawie scenariusza, który Buñuel napisał z Salvadorem Dalim przedstawia ciąg scen powiązanych ze sobą na zasadzie luźnych skojarzeń. Obrazy przecinanego brzytwą oka, mrówek wychodzących z ludzkiej dłoni, czy fortepianu z padliną w środku na stałe przeszły już do historii kina. „Pies andaluzyjski” wydaje się doskonałą ilustracją tez Zygmunta Freuda – symboliczne motywy wyrażają bowiem konflikt między naturą a kulturą, pożądaniem a sumieniem, id a superego.

„Złoty wiek”, reż. Luis Bunuel, 62 min, 1930, Francja

Bunuel w swoim kolejnym filmie atakuje mieszczańskie społeczeństwo, jego moralność, ideały oraz krępujące człowieka społeczne instytucje: Kościół, Państwo, Prawo. Reżyser przeciwstawił im miłość - jedyną czystą siłę, potężną, szaloną, wyzwoloną z wszelkich więzów i zahamowań. Rezygnując z wizyjnej poetyki snu, Bunuel pozostaje nadal w świecie surrealnym.

Film wywołał burzę protestów - w niespełna trzy miesiące po premierze policja zakazała jego projekcji i zniszczyła rozpowszechniane kopie.