„Fortepian”, reż. Jane Campion, 120 min, 1992, Australia, Francja, Nowa Zelandia

Jedna z najpiękniejszych opowieści o relacji z muzyką, a przy tym najgłośniejszy film w karierze Jane Campion, za który jako pierwsza kobieta w historii otrzymała Złotą Palmę w Cannes. Pochodząca ze Szkocji Ada McGrath (Holly Hunter) pewnego dnia przestaje mówić. Kiedy ojciec wydaje ją korespondencyjnie za mąż za plantatora Alistaira (Sam Neill), kobieta wraz z córką wsiada na statek i przypływa do Nowej Zelandii. Od razu zostaje zmuszona do porzucenia swojego ukochanego fortepianu. Alistair nie zgadza się na jego transport, więc instrument zostaje na plaży, by następnie przejść w ręce sąsiada, George’a (Harvey Keitel). Zdeterminowana, aby nadal grać, Ada godzi się udzielać mężczyźnie lekcji.

W punkcie wyjścia „Fortepian”, uznawany za „feministyczny manifestu pokolenia”, to osadzony w kolonialnym anturażu melodramat, który scena po scenie coraz głębiej podważa konwenanse i negocjuje warunki kobiecej emancypacji. A kiedy zgaśnie ekran, pozostaje muzyka Michaela Nymana, która sama w sobie stanowi kompletną opowieść o miłości i tęsknocie.

Opis festiwalowy