Wprowadzenie wygłosi. Paulina Haratyk (Uniwersytet Jagielloński).

Program

„Przejazd otwartym tramwajem przez Pragę”, real. Jan Kříženecký, 2 min, 1908, Czechy

Kamera została umieszczona w kabinie motorniczego tramwaju, podążającego trasą wzdłuż i przez rzekę Wełtawę.

„Gęba Daisy Doodad”, reż. Florence Turner, 9 min, 1914, Wielka Brytania

Daisy, znudzona pani domu, niestrudzenie przygotowuje się do amatorskiego konkursu robienia min, aż doznaje kontuzji mięśni twarzy i nagrodę zgarnia jej mąż. Pojawia się jednak kolejna szansa i tym razem nic nie powstrzyma Daisy przed wygraną! Chyba że policja – w drodze na konkurs Daisy zostaje aresztowana za zakłócanie porządku swoimi przerażającymi minami. A to dopiero początek jej koszmarów… Film współreżyserowała odtwórczyni tytułowej roli, Florence Turner, będąca pierwszą amerykańską gwiazdą filmową (zwaną „The Vitagraph Girl”).

„Kobieta znikąd”, reż. Louis Delluc, 68 min, 1922, Francja

W wiejskiej posiadłości pod Genuą pojawia się Nieznajoma. Odbywa emocjonalną podróż do przeszłości, by ożywić wspomnienia wielkiego uczucia sprzed 30 lat, które zaważyło na jej dalszym życiu. Tymczasem mieszkająca tu obecnie młoda kobieta musi zdecydować o swoim losie: zostać z mężem i dzieckiem czy odejść z innym…

Klasyka awangardy, arcydzieło francuskiego impresjonizmu, tworzące razem z „Milczeniem” („Le Silence”, 1920) i „Gorączką” („Fièvre”, 1921) nieformalną trylogię Louisa Delluca (1890–1924), najważniejszego przedstawiciela tego nurtu. Pierwotnie pisarz i dramaturg, zafascynowany kinem jako sztuką stał się pierwszym profesjonalnym krytykiem i teoretykiem filmowym, intelektualnym przywódcą grupy debiutantów początku lat 20. XX wieku.

Sugestywna kreacja Éve Francis, żony i muzy Delluca, jako dojrzałej, samotnej kobiety konfrontującej się ze wspomnieniami szczęścia we dwoje, zręczny montaż podkreślający przez retrospekcje i przenikania analogie między dwiema bohaterkami i wpływ przeszłości na teraźniejszość, a także symboliczna rola pejzażu – wszystko to napełnia „Kobietę znikąd” charakterystyczną dla twórczości autora i całego nurtu melancholią. Znakomite, szczytowe osiągnięcie reżysera (uważającego ten obraz za najbardziej udany w swoim dorobku) jest zarazem przedostatnim tytułem w jego filmografii: chory na gruźlicę umrze, nie doczekawszy premiery „Powodzi” („L'Inondation”, 1923), wieńczącej krótki, acz twórczy okres impresjonizmu. Pośmiertnym wyrazem uznania dla Delluca jest przyznawana przez krytykę od 1937 roku nagroda jego imienia dla najlepszego filmu francuskiego.

Film został odrestaurowany w 2015 roku w jakości 2K przez Les Documents cinématographiques w ramach planu digitalizacji CNC na podstawie duppozytywu zachowanego w La Cinémathèque française.

Katarzyna Wajda

Muzyka

Antonina Nowacka

Wokalistka, artystka dźwiękowa i kompozytorka. Tworzy oniryczne pejzaże dźwiękowe za pomocą rozmaitych mediów, głównie głosu. Studiowała tradycyjne praktyki wokalne różnych kultur oraz syntezę dźwięku, rozwijając unikalną jakość głosu z charakterystycznym, hipnotyzującym wibrato, przypominającym w brzmieniu teremin. Absolwentka Wydziału Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiowała m.in. w pracowni Mirosława Bałki. Stypendystka Ministra Kultury Indonezji na kierunku muzykologia w ISI Yogyakarta (2018/2019). Uczennica klasycznego wokalu hindustani pod okiem mistrzyni stylu Gwalior – Shashwati Mandal. Występowała w Europie i obu Amerykach. Współpracowała m.in. z Agnieszką Polską, Nicolasem Jaarem, Sofie Birch.

Albumy: „Lamunan” (2020), „Vocal Sketches from Oaxaca” (2021), „Languoria with Sofie Birch” (2022)